Ontketenen je brein, Theo Copernolle. (boekbespreking)

Theo Compernolle. Ontketen je brein, hoe hyperconnectiviteit en multitasken je hersenen gijzelen en hoe je er aan kan ontsnappen. 2014 , 423 p

 

Compernolle is arts en coach. Zijn basisonderzoek ging over stress. En dat voel je doorheen gans het boek.

Al eer het boek van start gaat is de hoofdtoon gezet. Met vier aforismen uit de 17e en 19e eeuw worden de kracht van focus en de kwaliteit van storingen geëtaleerd.

Een inleidend en wat theoretisch deel één komt wat traag op gang. Ik kan niet goed beschrijven wat er precies in staat. Het belangrijkste om te onthouden is het verschil tussen het reflexbrein en het reflecterende brein. Dit concept blijft nadien door het ganse boek gebruikt.

In deel twee beschrijft Compernolle uitgebreid de manier waarop we dat nieuwe en unieke menselijke deel van het brein ketenen. Hij gebruikt hiervoor de metafoor van de breinboei. Achtereenvolgens worden volgende boeien beschreven: altijd online zijn, multitasking, een continue laag niveau van stress, gebrek aan pauzes en slaap, en de nefaste invloed van open kantoorruimtes.

De e-mail (en navenanten: facebook, sms, WhatsApp, …) en het gebruik van de gsm achter het stuur vormen de twee concentraten van dit deel. Vooral dat laatste zet Compernolle flink in de verf. Later in het boek komt hier nog verschillende keren op terug. Niet onterecht denk ik, als je de cijfers van de ignorantie én de cijfers van het verhoogde risico combineert.

In deel drie, ja hoor, komen de breinboeibrekers aan bod. Alle boeien passeren nog eens de revue. Dat maakte dat het boek wat langdradig leest en lijkt alsof het vele herhalingen bevat. Nochtans is Compernolle origineel in zijn aanpak in dit deel. De breinboeienbrekers waar ‘ik’ zelf wat kan aan veranderen, die ‘wij’ en tenslotte die ‘zij’ kunnen wijzigen. Compernolle moedigt aan om met collega’s en huisgenoten afspraken te maken over het gebruik van ICT (nogmaals, met mailen en gsm-gebruik achter het stuur in een hoofdrol).

Compernolle concludeerde zijn boek in drie regels: roei taakwisselingen radicaal en genadeloos uit, ga offline om te reflecteren, ga offline om te pauzeren en te archiveren.

 

En wat langdradig aanvoelend boek. Maar Theo Compernolle schrijft erg authentiek. Je voelt dat alles wat hij schrijft gemeend en erg doorleefd is. Daardoor vergeef je hem graag de zonde van herhaling.

Na het lezen van dit boek weet ik nog feller dan voorheen: altijd online zijn is een verslaving die veel te veel tijd kost, multitasken is slecht slecht slecht, en de gsm en de auto zijn een gevaarlijke combinatie.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.